50 000 nastolatek umiera każdego roku z powdu ciąży

Problem dzieci, które płodzą dzieci i które umierają, ponieważ ich ciało nie jest wystarczająco dojrzałe, aby przetrwać próbę porodu, jest skandalem światowym - stwierdza dyrektor Save the Children, Justin Forsyth, w raporcie zatytułowanym „W jaki sposób planowanie rodziny może uratować życie dzieci”.

Na całym świecie, jedna dziewczyna na pięć zachodzi w ciążę i rodzi przed ukończeniem 18 roku życia. Raport Save the Children sygnalizuje jednocześnie, że dziewczyna w wieku poniżej 15 lat jest pięć razy bardziej zagrożona śmiercią w czasie ciąży bądź porodu niż kobieta po dwudziestym roku życia.

Niewystarczająca dojrzałość psychologiczna

Doktor Michel Benchimol, ginekolog i położnik w szpitalu Jean-Verdier w Bondy, we Francji, dodaje - Jest to bardzo delikatna sprawa. Nie ma bowiem żadnych specyficznych patologii u ciężarnej nastolatki, jeżeli dziewczyna ma już menstruację, ponieważ wtedy macica jest gotowa do przyjęcia zagnieżdżającego się płodu.

Jednakże, lekarz ten przypomina jeszcze, że ciąża tuż po okresie dojrzewania, w wieku 14 – 15 lat, może być nieco bardziej skomplikowana, ponieważ miednica nie jest jeszcze wystarczająco ukształtowana, co wiąże się z większym ryzykiem dla dziewczyny i dla płodu, w porównaniu do ciężarnej 17- bądź 18-latki.

Doktor Michel Benchimol dodaje jeszcze - Ciąża w tym wieku największe problemy sprawia na poziomie psychologicznym. Nastoletnia dziewczyna nie jest jeszcze wystarczająco dojrzała, aby znieść skurcze i ból i może panikować w czasie porodu. Pojawia się również ryzyko instrumentalnego traktowania ciąży i płodu.

Głównym ryzykiem związanym z nastoletnią ciążą jest nadciśnienie tętnicze, przedwczesny poród i opóźnienie rozwoju płodu.

Na tę chwilę, połowa wszystkich nastoletnich ciężarnych dziewcząt żyje w zaledwie siedmiu krajac tego świata: Bangladesz, Brazylia, Stany Zjednoczone, Etiopia, Indie, Nigeria oraz Demokratyczna Republika Konga.

Zagrożenia związane z niechcianą ciążą u bardzo młodych dziewcząt w krajach rozwijających się są o wiele większe niż w krajach rozwiniętych, z powodu niedożywienia, niedoboru witamin, braku opieki lekarskiej oraz z powodu braku poczucia bezpieczeństwa.

W krajach rozwiniętych, gdzie nastoletnia ciąża jest prawidłowo obserowana, zagrożenia te są o wiele mniejsze, a nastolatki generalnie zdrowsze - dodaje jeszcze dr Benchimol.

Dyrektor Save the Children, Justin Forsyth, podkreśla jeszcze inny fakt - Zdrowie noworodków wydanych na świat przez tak młode dziewczyny jest również znacznie gorsze. Prawie milion niemowląt urodzonych przez nastolatki umiera każdego roku przed pierwszymi urodzinami. W przypadku dziewczyny poniżej 18 roku życia, ryzyko śmierci noworodka sięga nawet 60%. W krajach rozwijających się, planowanie rodziny nie jest jedynie wyborem stylu życia – od tego bowiem zależy życie nastoletnich dziewcząt.

W podsumowaniu swojego raportu, Save the Children naciska na przywódców światowych, aby zwiększyli dostęp do antykoncepcji dla młodych dziewcząt. Organizacja domaga się również, aby umożliwić młodym dziewczętom oraz wszystkim kobietom na całym świecie decydowanie na temat tego, czy w ogóle chcą mieć dzieci. A jeżeli chcą, to kiedy i ile.

Szczyt na temat planowania rodzinny jest przewidziany na lipiec 2012 roku. Szczyt ten odbędzie się w Londynie i jest on inicjatywą rządu brytyjskiego oraz fundacji dobroczynnej Fondation Bill and Melinda Gates.

Wpis: Polski Lekarz Ginekolog  - Polska Prywatna Przychodnia Manchester Eccles

Wpis: Polska Położna w UK

Cytologia - najlepsza profilaktyka

Polki najczęściej dotykane są przez 3 nowotwory: pierwszym z nich jest rak piersi, drugim rak trzonu macicy, a trzecim rak szyjki macicy. Rak szyjki macicy to jednak wciąż bardzo groźny zabójca.

- Rozwój nowotworu jest bezobjawowy - nie ...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

lek. stom. Danuta Pabian

Ukończyłam wydział Medycyny w Katowicach na Śląskim Uniwersytecie Medycznym a następnie specjalizację ze stomatologii w Zabrzu.

Posiadam wieloletnie doświadczenie zawodowe. Preferuję leczenie bez strachu i bólu, leczenie adaptacyjne dzieci ...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Choroby związane z alergią pokarmową są coraz częstsze

Nasze dzieci chorują na alergie pokarmowe - to stanowisko naukowców

Małe dzieci coraz częściej mają alergię na mleko oraz jaja. Obserwują to lekarze pediatrzy na terenie całego świata ale przede wszystkim w Wielkiej Brytanii

Ponad ...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Sprawdź swój poziom elektrolitów

Zaburzenia elektrolitowe

Prawidłowe funkcjonowanie narządów i tkanek w znacznym stopniu jest uzależnione od izojonii, czyli równowagi stężeń poszczególnych elektrolitów wewnątrz i na zewnątrz komórki. W przestrzeni pozakomórkowej, a więc w osoczu i płynie śródmiąższowym dominują jony sodowe i chlorkowe. Obecne są także węglowodany i białka (mniej w osoczu ze względu na ograniczoną przepuszczalność ścian naczyń włosowatych).

Zawartość jonów w płynie wewnątrzkomórkowym jest zupełnie inna, zwłaszcza w grupie kationów. W przeciwieństwie do przestrzeni pozakomórkowej przeważają tu jony potasu. Wśród anionów również największą część stanowią jony chlorkowe. W płynie wewnątrzkomórkowym obecne są także białka.

Utrzymanie równowagi stężeń poszczególnych jonów jest zależna od wielu czynników. Ilość znajdujących się w organizmie jonów chlorkowych i sodowych regulowana jest m.in. przez nerki, hormonalny układ renina-angiotensyna-aldosteron i sodopędny peptyd przedsionkowy. Wydzielanie nerkowe bierze również udział w kontroli zewnątrzkomórkowej jonów potasu. Za stężenie wewnątrzkomórkowe odpowiada z kolei ATP-aza sodowo-potasowa. Jeszcze inne mechanizmy odpowiadają za stężenie jonów wapnia i fosforanów. Dla ich regulacji znaczenie ma działanie parathormonu, aktywnej postaci witaminy D3 (kalcytriolu) i kalcytoniny. Stężenie jonów magnezowych jest również zależne od kalcytoniny i kalcytriolu, a także aldosteronu i somatropiny.

Odpowiednie stężenie poszczególnych jonów w komórkach i poza nimi ma duże znaczenie dla funkcjonowania organizmu. Elektrolity odgrywają bowiem role ważne dla przebiegu wielu istotnych procesów fizjologicznych. Jony potasowe na przykład wpływają na aktywność enzymów i przekazywanie bodźców w neuronach i miocytach. Dla przebiegu wielu reakcji enzymatycznych istotne są też jony magnezowe. Ponadto wpływają na pobudliwość neuromięśniową, uwalnianie hormonów i neurotransmiterów. Z kolei jony wapnia wraz z fosforanami są nie tylko budulcem kości i zębów, ale wpływają też na skurcz mięśni, pracę gruczołów, wydzielanie hormonów, proces krzepnięcia krwi i przemiany metaboliczne.

Odpowiednie stężenie elektrolitów zależy nie tylko od procesów regulacyjnych, ale także od podaży soli mineralnych wraz z pożywieniem. Istotna jest między innymi ilość spożywanej soli kuchennej (jony Cl- i Na+). Wapń i fosforany obecne są w dużej ilości w mleku i jego przetworach oraz w warzywach strączkowych. Aby zapewnić odpowiednią podaż magnezu należy z kolei zwiększyć ilość zjadanych orzechów, migdałów i ziaren zbóż. Potas obecny jest w wielu produktach, jednak szczególnie dużą zawartością tego minerału cechują się owoce suszone, pomidory, ziemniaki i zielone warzywa.

Mimo dobrze zbilansowanej diety niekiedy dochodzi w organizmie do zaburzeń elektrolitowych. Mogą one być na przykład następstwem chorób nerek czy niewydolności kory nadnerczy.

Hiponatremia, czyli obniżony poziom jonów sodowych, rozpoznawalna jest przy stężeniu jonów Na+ poniżej 135 mmol/l. Przyczyną takiego stanu może być niewystarczająca podaż pierwiastka lub jego nadmierna utrata, czego konsekwencją jest odwodnienie (hipotoniczne lub izotoniczne). Hiponatremia może być również wynikiem rozcieńczenia płynów ustrojowych lub nieprawidłowego rozdziału jonów sodu. W takiej sytuacji mimo wystarczającej podaży sodu z pożywieniem obserwowany jest obniżony poziom jonów w przestrzeni pozakomórkowej.

Przyczyną hiponatremii może być zmniejszone wydalanie wody lub zaburzony transport jonów przez błony komórkowe. Obniżenie stężenia jonów sodowych poniżej wartości granicznych prowadzi do hipotonicznych zaburzeń krążenia (przy niewystarczającej podaży sodu) lub nudnościami, bólami głowy i apatią (przy rozcieńczeniu płynów ustrojowych lub nieprawidłowym rozdziale jonów sodowych). Nieprawidłowością jest nie tylko obniżony, ale też nadmiernie podwyższony poziom jonów sodu (powyżej 150 mmol/l). Hipernatremia może powstawać na skutek nadmiernego spożycia soli lub zwiększonej retencji sodu.

Jonów potasowych również może być zbyt mało w osoczu (hipokaliemia, poniżej 3,5 mmol/l) lub zbyt dużo (hiperkaliemia, powyżej 5,5 mmol/l). Niedobór potasu może objawiać się skurczami mięśni, zaparciami, apatią i zaburzeniami rytmu serca. Przyczyną może być nie tylko niewystarczająca podaż (np. w alkoholizmie, anoreksji), ale również choroby, takie jak hiperaldosteronizm, zespół Cushinga czy schorzenia nerek. Hipokaliemia może być również działaniem niepożądanym niektórych leków, np. tiazydów.

Namiar jonów potasu może z kolei mieć miejsce np. przy zbyt szybkim wlewie roztworów do podania dożylnego zawierających potas. Hiperpotasemia może być też wynikiem ograniczonego wydalania jonów K+ w niewydolności nerek, niedoborze mineralokortykosteroidów. Ryzyko jej wystąpienia wiąże się także z leczeniem przy pomocy tzw. diuretyków oszczędzających potas (np. aldosteronu). Hiperkaliemia objawia się podobnie jak hipokaliemia.

Objawami hipokalcemii są z kolei: tężyczka, parestezje i skurcze mięśni gładkich. Niedobór jonów wapniowych stwierdzany jest przy stężeniu wapnia w surowicy poniżej 2,2 mmol/l. Dojść do niego może np. w trakcie ciąży lub karmienia piersią, kiedy znacznie wzrasta zapotrzebowanie na ten pierwiastek. Hipokalcemia może być też związana z niedoborem witaminy D, niedoczynnością przytarczyc, zapaleniem trzustki, niewydolnością nerek lub zespołem złego wchłaniania. W przypadku niektórych chorób może dojść do sytuacji odwrotnej, czyli hiperkalcemii (stężenie wapnia w surowicy powyżej 2,7 mmol/l). Jej przyczyną może być na przykład nadczynność przytarczyc, choroba Addisona czy guz złośliwy. Objawem hiperkalcemii jest utrata łaknienia i masy ciała, zaparcia, wzdęcia, wielomocz i zaburzenia rytmu serca. W skrajnych przypadkach może dojść do psychozy, a nawet śpiączki.

Jednym z najczęstszych zaburzeń elektrolitowych jest hipomagnezemia, o której mówi się przy stężeniu magnezu w surowicy poniżej 0,7 mmol/l. Do niedoboru magnezu predysponuje choroba alkoholowa, przewlekłe choroby jelit, nadczynność tarczycy i przytarczyc oraz hiperaldosteronizm. Hipomagnezemia objawia się m.in. tężyczką i częstoskurczem. Przeciwieństwem hipomagnezemii jest hipermagnezemia, stwierdzana gdy stężenie magnezu w osoczu przekracza 1,25 mmol/l. Może towarzyszyć niewydolności nerek, niedoczynności tarczycy i chorobie Addisona. Przyczyną może być też nadmierna podaż, np. przy podaniu nadmiaru środków przeczyszczających (siarczanu magnezu). Objawami hipermagnezemii są: zaparcia i obniżona pobudliwość mięśni poprzecznie prążkowanych.

Stwierdzone w badaniach biochemicznych zaburzenia elektrolitowe polegające na niedoborze poszczególnych jonów są wskazaniem do odpowiedniej suplementacji. W przypadku hipokaliemii zalecane jest przyjmowanie preparatów potasu w formie tabletek o przedłużonym działaniu lub tabletek musujących. Przy niedoborze wapnia objawiającym się tężyczką sole wapnia w połączeniu z organicznymi kwasami węglowymi podawane są dożylnie. Zastosowanie znalazły również preparaty doustne. Najkorzystniejsze właściwości posiada węglan oraz mleczan wapnia. Niedobór magnezu uzupełnia się doustnymi preparatami zawierającymi ten pierwiastek w ilości nie mniejszej niż 10 mmol jonów Mg2+ dziennie.

Autor: Marta Grochowska
Źródło: Mutschler E.: Farmakologia i toksykologia – podręcznik. Wyd. II pod red. W. Buczko, MedPharm-Polska 2010.
Wpis: Polscy Lekarze Specjaliści w Szkocji - Polskie Prywatne Laboratorium Badań Medycznych

Jeżeli chcesz się przebadań zapraszamy już w najbliższą niedzielę do naszego laboratorium w Szkocji - Gabinet Lekarski w Glasgow

 

 

telefonicznie:
07955 280 690

infolinia:
0844 209 2149

emailem:
GLG

 

http://www.GabinetLekarski.co.uk

Metody leczenia chorób psychicznych

Metody leczenia

1. Czy choroby psychiczne są uleczalne?

Oczywiście tak, jednakże wyniki leczenia zależą w dużym stopniu od rodzaju choroby, od okresu w jakim zostało podjęte leczenie, a także od konsekwencji w jego prowadzeniu.
...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Korzystanie z solarium nie takie straszne dla młodych ludzi

Młodzi ludzie coraz rzadziej uznają opalanie w solarium za szkodliwe dla ich zdrowia. Według 600 ankietowanych studentów, którzy nigdy nie byli w solarium, "opalanie się w ten sposób może działać źle na organizm, jednakże w dzisiejszych czasach tak naprawdę wszystko powoduje raka".

Korzystanie z solarium nie takie straszne dla młodych ludzi

Takie zdanie wyraziło aż 59 procent ankietowanych.

Dodatkowo, około połowa z ankietowanych odpowiedziała, iż "korzystanie z solarium nie jest bardziej ryzykowne niż wiele innych rzeczy, które uprawiają ludzie."

"Jest to typ myślenia, który służy do usprawiedliwiania ryzykownych zachowań. Można korzystać z niebezpiecznych rozwiązań, mając świadomość, że wszystko wokół i tak jest już nieuknione", powiedziała badaczka Smita Banerjee, naukowiec z Memorial-Sloan-Kettering Cancer Center w Nowym Jorku.

Co gorsza, młodzi ludzie coraz częściej okazują sceptycyzm wobec dowodów medycznych, które jasno sugerują zły wpływ opalania w solarium.

Oznacza to też, że coraz więcej z nich zaczęło z tych usługi korzystać.

Na szczęście, jedynie 10 procent uznało, że "opalanie w solarium nie może powodować niekorzystnych zmian u człowieka, a nawet może przedłużyć ludzkie życie.

Co tragiczne, aż 12 procent respondentów zgodziło się z tezą, że "lepiej w dzisiejszych czasach mieć ładniejszą opalenizną niż martwić się zachorowaniem na raka skóry."

Aktualnie naukowcy starają się znaleźć przyczynę, dla której młodzi ludzie nie uznają solarium za coś niebezpiecznego dla ich zdrowia.

Wielu z uczonych uważa, że warto uzmysłowić młodzieży zagrożenie płynące z korzystania z solarium.

Źródło: Biomedical
Wpis: Polscy Lekarze w Szkocji - Polski Lekarz w Glasgow

 

 

telefonicznie:
07955 280 690

infolinia:
0844 209 2149

emailem:
GLG

 

http://www.GabinetLekarski.co.uk

Problemy z ósemkami... stomatolgu! Zstawiać czy usuwać?

6, 7 miliona zębów mądrości jest niepotrzebnie usuwanych każdego roku – podają amerykańscy naukowcy. Zęby mądrości pojawiają się już w wieku 16-20 lat, czyli w okresie, w którym jak żartują dentyści – stajemy się mądrzejsi. I chociaż zęby te nie ...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Choroby psychiczne i przyczyny ich występowania

Choroby psychiczne

1. Jakie choroby psychiczne występują najczęściej?

Wśród pacjentów zgłaszających się do gabinetów psychiatrycznych zdecydowanie przeważają osoby z problemami lękowymi i depresyjnymi, potocznie nazywanymi nerwic...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Dlaczego warto dobrze zaplanować ciążę?

Warto dobrze przygotować się do poczęcia dziecka. Od tego zależy zdrowie przyszłej matki i noworodka. Oto korzyści jakie można osiągnąć prawidłowo przygotowując swój organizm:
1) dla zdrowia kobiety:
• minimalizacja zachorowalności, interwencji położniczych i umieralności kobiet;
• zagwarantowanie dobrego stanu zdrowia przed ciążą, w trakcie jej trwania oraz po jej zakończeniu;
• uzyskanie pozytywnej samooceny kobiety wynikającej z poczucia dbania o zdrowie swoje i dziecka;
2) dla dziecka:
• minimalizowanie ryzyka poronień, porodów przedwczesnych i martwych, występowania wad wrodzonych i hipotrofii (zbyt niskiej masy urodzeniowej) dziecka;
• zmniejszenie częstości występowania zaburzeń rozwoju fizycznego i psychicznego narodzonych dzieci;
• wzrost poziomu opieki matki nad noworodkiem i jej poczucia odpowiedzialności;
3) dla rodziny:
• wzmacnianie więzi między matką i ojcem a ich dzieckiem oraz między samymi rodzicami.

Na poważnie – bez straszenia. Co się dzieje, gdy ciąża jest nieplanowana i gdy pojawia się w nieodpowiednim momencie?

Większość dzieci rodzi się z ciąż, które nie były planowane i są to dzieci zdrowe. Podstawową zasadą planowania poczęcia jest przygotowanie organizmu matki na ogromny wysiłek, jakim jest stworzenie nowego zdrowego organizmu od podstaw. Opieka przedkoncepcyjna ma wyłapać i wyeliminować te elementy w zdrowiu i stylu życia kobiety, które mogą potencjalnie skomplikować ciążę.

Skutki złego, lub też braku przygotowania organizmu do ciąży, mogą być różne. U kobiety, która jest w pełni zdrowa, mogą być niewidoczne, lub też mieć znikomą wagę. Częstym efektem niewłaściwego trybu życia przed ciążą oraz w trakcie jej trwania, są narodziny noworodka o niższej niż średnia masie urodzeniowej. Hipotrofia (mała masa ciała w stosunku do prawidłowej) płodu i częściej pojawiająca się niedokrwistość u ciężarnej mają większe prawdopodobieństwo wystąpienia u kobiet, u których odstępy między porodami są mniejsze niż 2 lata. Wiele drobnych dolegliwości ciężarnych jest spowodowana brakiem składników odżywczych, mikroelementów i witamin, jakie powinny być dostarczane organizmowi już przed poczęciem.

Kobiety zdrowe, które nie przygotowują się do poczęcia, a prowadzą niehigieniczny tryb życia, również narażają swoją potencjalną ciążę na pewne komplikacje. Brak suplementacji kwasem foliowym może spowodować wady rozwojowe płodu. Stosowanie używek we wczesnej ciąży wpływa na rozwój poszczególnych układów rozwijającego się zarodka, zwiększa częstość występowania poronień i porodów przedwczesnych. Nadużywanie alkoholu w ciąży jest przyczyną rozwoju zespołu FAS (alkoholowy zespół płodowy). Stosowanie leków z pewnych grup może spowodować poważne wady rozwojowe, a także doprowadzić do poronienia. Przechodzenie infekcji wirusowych naraża na ryzyko poronienia, porodu przedwczesnego, rozwój wad wrodzonych.

Poważne skutki złego przygotowania do ciąży pojawią się u kobiet chorujących przewlekle (choroby typu cukrzyca, nadciśnienie, padaczka i inne), lub z wcześniejszymi niepowodzeniami położniczymi (typu wcześniejsze poronienia, martwe porody, porody chorych dzieci). Pacjentki te powinny dokładnie zaplanować poczęcie, aby uniknąć powikłań takich jak:
• poronienie,
• poród przedwczesny,
• rozwój wad płodu,
• rozwój chorób ciężarnych,
• nasilenie choroby podstawowej kobiety,
• wertykalna transmisja choroby,
• martwy poród,
• zgon noworodka,
• zgon matki.


Sam fakt zaistnienia choroby przewlekłej u matki nie stanowi wyroku dla jej dziecka. Należy pamiętać, że ryzyko ciążowe powinno zostać dokładnie oszacowane przez lekarza ginekologa oraz przez specjalistę prowadzącego jej chorobę przewlekłą, aby móc wdrożyć odpowiednie działania.

Nie ma prostego powiązania typu: palisz papierosy – urodzisz wcześniaka, albo pijesz alkohol – urodzisz chore dziecko. Tak zwane zachowania ryzykowne to rosyjska ruletka – uda się albo nie. Z tego powodu należy pewnych sytuacji unikać – dla zdrowia dziecka. Kobiety, które nie przygotowywały się do ciąży, w każdej chwili mogą zmodyfikować pewne elementy swojego stylu życia aby zwiększyć potencjał zdrowotny swojego dziecka. Należy pamiętać, że każda ciąża przebiega indywidualnie.

—-

Bibliografia:

• Chazan B.: Ocena ryzyka położniczego. Położnictwo w praktyce lekarza rodzinnego, pod red. Chazana B., Wydawnictwo PZWL, Warszawa 1997, 80-88.


• Chazan B.: Opieka przedkoncepcyjna. Medipress Ginekologia, 1998, Vol. 4, 3, 10-16.


• Chazan B., Jóźwik M.: Opieka zdrowotna przedkoncepcyjna. Medycyna Wieku Rozwojowego, 1997, I, 1, 9-15.


• Raczyński P., Kubik P., Niemiec T.: Zalecenia dotyczące suplementacji diety u kobiet podczas planowania ciąży, w ciąży i w czasie karmienia piersią. Ginekologia Praktyczna, 2006, 4, 2-7.


• Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w zakresie zakażeń przenoszonych drogą płciową w położnictwie i ginekologii. Przegląd Menopauzalny, 2004, 4, 15-20.


• http://www.ciazabezalkoholu.pl/dzialanie_alkoholu.html

Źródło: Porady Położnej pl
Wpis: Polski Ginekolog Manchester

Wpis: Polska Położna w UK

Próchnica u dzieci i niemowląt

Pogoda za oknem powoli zaczyna sprzyjać snuciu planów wakacyjnych. Warto już teraz pomyśleć nad tym, jak w bezpieczny i zdrowy sposób zaplanować rodzinne wojaże. Dzięki szczepieniom zawartym w obowiązkowym Programie Szczepień Ochronnych maluch jest uodporniony na wiele chorób, lecz przed wyjazdem w określone rejony warto rozważyć dodatkowe działania ochronne dla siebie, jak i dla dziecka. Niektóre szczepionki należy zastosować na kilka tygodni lub nawet miesięcy przez wyjazdem. Podpowiadamy, którymi preparatami dobrze jest zainteresować się nim ruszycie w świat.

Wścieklizna

Wścieklizna, nadal pozostaje chorobą śmiertelną. Nie mamy możliwości jej wyleczenia gdy wystąpi zachorowanie, mamy natomiast możliwość skutecznego uodpornienia i ochrony. Szczepionka przeciw tej chorobie zalecana jest w szczególnych sytuacjach. Rodzice, którzy planują dla całej rodziny lub dla samego dziecka wyjazd w miejsce, gdzie istnieje spore ryzyko kontaktu z dzikimi zwierzętami powinni przemyśleć uodpornienie siebie i bliskich na wściekliznę. Zagrożenie wścieklizną jest szczególnie duże na subkontynencie Indyjskim, gdzie występuje tzw. wścieklizna miejska czyli przenoszona przez bytujące w wielkich aglomeracjach psy, koty, małpy i inne zwierzęta. Dzieci, które z natury chętnie nawiązują kontakty ze zwierzętami, są grupą najbardziej narażoną na zachorowanie. Dodatkowo, z obawy przed karą, często nie informują opiekunów o incydentach związanych z kontaktem ze zwierzęciem.
Wirus przenosi się w wyniku pokąsania przez chore zwierzę, oślinienia uszkodzonej skóry lub śluzówek. Przed wyjazdem podawane są 3 dawki preparatu szczepionkowego w ciągu miesiąca. Czwartą dawkę aplikuje się po upływie roku. Należy mieć świadomość, że pomimo wcześniejszego zaszczepienia, w razie pogryzienia zawsze konieczne jest uzyskanie pomocy medycznej. Ochrona, którą daje zaszczepienie, pozwala natomiast na skrócenie postępowania po takim incydencie.

Meningokoki

Od końca września 2011 roku wszystkie maluchy, które urodziły się przed 37 tygodniem ciąży lub ważyły mniej niż 2,5 kilograma otrzymują szczepionkę przeciw meningokokom. W Polsce najwięcej zakażeń wywołują meningokoki z grupy B i C i to właśnie one powodują najgroźniejsze przypadki choroby. Na chorobę narażeni są wszyscy, ale w grupie ryzyka znajdują się przede wszystkim dzieci w wieku od 2 miesięcy do 5 lat oraz młodzież pomiędzy 11 a 24 rokiem życia. Szczepionkę pojedynczą stosuje się jako profilaktykę zakażeń wywołanych wyłącznie przez meningokoki grypy C takich jak zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, posocznicy czy zapalenia gardła, płuc, ucha środkowego, bądź stawów etc.

„Przebieg cyklu szczepień uzależniony się od wieku pacjenta. Budowanie odporności u niemowląt obejmuje 2 dawki, z zachowaniem przerwy wynoszącej co najmniej dwa miesiące. Dzieci powyżej pierwszego roku życia, młodzież oraz dorośli przyjmują tylko jedną dawkę szczepionki. Dodatkowo zaleca się by cykl 2 dawek szczepienia podstawowego u niemowląt uzupełnić dawką przypominającą. Preparat budujący ochronę wstrzykuje się domięśniowo. Niemowlęta otrzymują zastrzyk w przednio-boczną część uda, natomiast starsi pacjenci w ramię.” komentuje lek. med. Agnieszka Motyl, epidemiolog Medicover.

Rozszerzone szczepienia ochronne przeciw czterem różnym serotypom meningokoków (A, C, W135, Y) zalecane są przed podróżą do takich regionów geograficznych, jak strefa tropikalna Afryki i Ameryki Południowej, Azja Wschodnia, Południowo-Wschodnia, Południowo – Środkowa i Południowo – Zachodnia oraz Europa Południowa. Jedynym krajem gdzie to szczepienie jest wymagane przy przekraczaniu granicy jest Arabia Saudyjska. Dotyczy to w szczególności osób pielgrzymujących do Mekki.

Rodzicom zainteresowanym zbudowaniem odporności u siebie i dziecka przed wyjazdem, choć nie tylko, przyda się informacja, że w Centrach Medicover w Warszawie, Łodzi, Trójmieście, Krakowie, Katowicach, Wrocławiu, Poznaniu, Szczecinie i Lublinie od 26 marca do 30 kwietnia 2012 roku trwa akcja szczepień ochronnych przeciw meningokokom. Rodzice i dzieci mogą wziąć w niej udział po uprzedniej konsultacji z lekarzem pediatrą lub internistą i skorzystać z promocyjnych cen szczepionek.

Groźne komary

Osobom wybierającym się do krajów Azji Wschodniej i Południowo – Wschodniej, czyli takich państw jak Japonia, Birma, Tajlandia, Kambodża czy Wietnam, zaleca się szczepienie przeciw japońskiemu zapaleniu mózgu, które rozprzestrzenia się przenoszone przez komary. Przed wyjazdem należy przyjąć 2 dawki preparatu w odstępie 28 dni. Odporność uzyskuje się już tydzień po przyjęciu drugiej dawki. Dawkę przypominającą podaje się po upływie 12-24 miesięcy. Szczególnym wskazaniem do zaaplikowania szczepionki jest planowany pobyt na terenach wiejskich, choć oczywiście miasta również są terenem na którym istnieje ryzyko zachorowania. Szczepionka przeznaczona jest jedynie dla osób dorosłych.

Uwaga na brudne ręce!

Dur brzuszny jest zagrożeniem dość powszechnym w gorącym klimacie, stąd też przed wycieczką w tropiki warto pomyśleć o skutecznej ochronie. Podobnie jak cholera przenoszony jest drogą pokarmową. Pałeczki duru brzusznego kryją się najczęściej w zbiornikach wodnych oraz produktach spożywczych jak sałatki, mięso czy mleko. Do zakażenia dochodzi również za sprawą kontaktu z chorym lub nosicielem oraz z owadami, szczególnie muchami. Szczepienie zapewnia ochronę na okres 3 lat i jest przeznaczone dla dorosłych oraz dzieci powyżej drugiego roku życia. Co ważne – preparat wystarczy przyjąć najpóźniej na dwa tygodnie przed planowanym wyjazdem.

Uwaga na WZA typu A

Szczepionka przeciwko WZW A jest zalecana wszystkim osobom podróżującym do strefy tropikalnej, subtropikalnej, krajów o niskim poziomie sanitarnym czy rozwijających się. Wystarczy kostka lodu w drinku lub napoju, która została przygotowana z zakażonej wody, by zarazić się żółtaczką pokarmową. Leczenie WZW typu A bywa niestety długie i uciążliwe, a w najgorszym przypadku może przebiegać piorunująco i prowadzić do ostrej niewydolności wątroby. Istnieją dwa rodzaje szczepionki. Tak zwana szczepionka skojarzona, podawana jest w 3 dawkach i uodparnia zarówno przeciw wirusowi typu A, jak i B. Szczepionka pojedyncza jest podawana w 2 dawkach w odstępie 6-12 miesięcy a odporność uzyskuje się już miesiąc po pierwszej dawce. Cenna informacja dla zainteresowanych: od 12 marca podczas Żółtego Tygodnia w Centrach Medicover będzie można zaszczepić się przeciw chorobie w promocyjnych cenach.

Żółta gorączka

Jedynym szczepieniem wymaganym, zgodnie z Międzynarodowymi Przepisami Zdrowotnymi Światowej Organizacji Zdrowia, podczas podróży do części krajów Afryki i Ameryki Południowej, jest szczepienie przeciwko żółtej gorączce. Jest to choroba wirusowa o bardzo niebezpiecznym i często tragicznym w skutkach przebiegu. Za jej rozpowszechnianie odpowiadają komary. Preparat zostaje podany w jednorazowej dawce na minimum 10 dni przed wyjazdem i buduje odporność na 10 lat. Każdy rodzic powinien zdawać sobie sprawę z faktu, że szczepienie jest bezpieczne tylko dla dzieci, które ukończyły 9 miesiąc życia. Młodsze maluchy nie powinny być zabierane w regiony zagrożone chorobą.

Przed majówką lub wyjazdem wakacyjnym warto pomyśleć nie tylko o miejscu docelowym podróży i nowych ubraniach, ale również o bezpieczeństwie całej rodziny. Sprawny samochód przed wyruszeniem w trasę, ubezpieczenie zdrowotne czy krem z filtrem, gdy wybieramy się w słoneczne rejony to podstawa, zaraz obok zapewnienia ochrony przed groźnymi chorobami.

Źródło: Portal Małego Podróżnika
Wpis: Polski Lekarz Pediatra w Szkocji - Polski Prywatny Gabinet Lekarski w Glasgow
 

 

telefonicznie:
07955 280 690

infolinia:
0844 209 2149

emailem:
GLG

 

http://www.GabinetLekarski.co.uk

Próchnica zębów u dzieci i niemowląt

Używanie butelki ze smoczkiem może prowadzić do rozwoju próchnicy, pokazują najnowsze badania amerykańskich naukowców z Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorób. Testy dowodzą, że dwoje z pięciorga dzieci w wieku przedszkolnym, ma co najmniej jeden z...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Dziecięca nadopobuliwość jest chorobą

Nadpobudliwość to choroba

Coraz częściej dzieci nadmiernie ruchliwe, charakteryzuje się jako nadpobudliwe. Czym więc jest nadpobudliwość?

- Jest to schorzenie, którego objawy koncentrują się wokół tak zwanego 3xN - czyli nadmierna ruchliwość, nadmierna impulsywność i nasilone zaburzenia koncentracji uwagi. Wystarczy, że występuje jeden z tych czynników i już można stwierdzić objawy nadpobudliwości. Najczęściej, głównie u chłopców, występuje nadmierna ruchliwość - wówczas dziecko jest w ciągłym ruchu, skacze, biega. Z kolei u dziewczynek najczęściej występuje zespół nadpobudliwości z deficytem zaburzenia koncentracji uwagi - dziecko wówczas może pozornie zachowywać się bardzo spokojnie, nie wzbudzać żadnych podejrzeń, ale zapytane przez nauczyciela, nie wie o co chodzi, jest rozkojarzone i oderwane od rzeczywistości. Z ADHD (tak nazywamy nadpobudliwość wg klasyfikacji amerykańskich psychiatrów) współwystępuje również dyslekcja, dysgrafia i zespół niezgrabności ruchowej. Ruchy u dziecka nadpobudliwego są chaotyczne, rwane, niezdarne.

Jakie są przyczyny nadpobudliwości? Często słyszy się, że jej przyczyną są błędy wychowawcze.

- Nie ma jednoznacznej przyczyny. Są różne hipotezy, ale na pewno nie można mówić o błędach wychowawczych jako o przyczynie, ponieważ nadpobudliwość to choroba. Pedagog może jedynie stwierdzić u dziecka objawy nadpobudliwości, ale diagnozę i orzeczenie wystawia lekarz. Oczywiście są pewne warunki zdiagnozowania nadpobudliwości: objawy muszą się utrzymywać co najmniej przez pół roku, muszą występować przed 6 rokiem życia i przynajmniej w dwóch środowiskach np. w szkole i w domu. Jeśli takie objawy pojawiają się u starszego dziecka, 8-9-letniego, na pewno nie jest to nadpobudliwość psychoruchowa. Może to być rodzaj innej choroby nerwowej. Natomiast zdiagnozowanie nadpobudliwości najczęściej występuje w zerówce, bo wtedy dzieci muszą się podporządkować pewnym regułom, normom, a wcześniej nie stawiano im takich wymagań. W szkole muszą już wykazywać się większą koncentracją, uważnym słuchaniem poleceń nauczyciela i rozumieniem ich. Owszem, istnieje przekonanie, że rodzice dzieci nadpobudliwych są postrzegani jako nieudolni i popełniający błędy wychowawcze, ale na szczęście w ostatnich latach pojawiło się sporo artykułów w prasie na temat nadpobudliwości, stąd rodzice są coraz bardziej uświadamiani.

Mówi się również o przyczynach genetycznych.

- Według Małgorzaty Janas-Kozik, psychiatry z Centrum Pediatrii Śląskiej Akademii Medycznej nadpobudliwość może być genetycznie uwarunkowana. U badanych dzieci 71 procent krewnych miało lub ma podobne objawy, 32-50 procent krewnych miało w dzieciństwie takie zaburzenia, 40 procent rodziców dzieci ma przetrwałe objawy. Oczywiście, nadpobudliwość u dziecka mogą wzmagać i utrwalać właśnie błędy wychowawcze.

Wobec tego, jak powinni postępować rodzice?

- U dziecka nadpobudliwego dominują ciągłe procesy pobudzania. Żyje ono w ciągłym chaosie. W związku z tym dziecko nadpobudliwe słyszy 50 procent komunikatu, a z tego zapamiętuje kolejne 50 procent. Należy więc mówić do niego krótko i konkretnie, wydawać tylko polecenia, nie mówić pełnymi, opisowymi zdaniami. Ponadto należy ustalić pewne normy i zasady w domu, których dziecko musi przestrzegać. Należy pamiętać, że nie walczymy z dzieckiem, tylko z jego chorobowym zachowaniem. Z normami i zasadami wiążą się również konsekwencje. To nie to samo co kara. Konsekwencje powinny być stałym elementem porządkującym dzień i życie dziecka. Za najbardziej skuteczne uważa się: pozbawienie przyjemności lub odesłanie w nudne miejsce na 4 minuty. Jeżeli w stosunku do dziecka jest się konsekwentnym, ma ono szansę zauważyć związek pomiędzy własnym zachowaniem a skutkiem. Należy również pamiętać o dobrych konsekwencjach, czyli o nagrodach i pochwałach. To najskuteczniejsza metoda wychowawcza.

Jaką pomoc dzieciom nadpobudliwym oferuje poradnia?

- Prowadzimy terapię grupową, która ma na celu poprawienie współpracy obydwu półkul mózgowych poprzez ruch. W tym roku są dwie grupy, młodsza - do III klasy i starsza - IV-V klasa. Łącznie, mamy ponad 20 dzieci. W ramach terapii prowadzimy również szkolenia dla rodziców. Zajęcia trwają przez cały rok, raz w tygodniu. Dzieci uczą się spostrzegać, opisywać, czekać na swoją kolej, współpracować w grupie, słuchać poleceń, gdyż mają problemy z łączeniem wydarzeń, z przyczyną i skutkiem. Dla rodziców zajęcia są teoretyczne, bo dostarczanie wiedzy jest pierwszym krokiem do nabycia umiejętności w postępowaniu wobec dziecka, ale i praktyczne-szukają i wcielają w życie nowe metody wychowawcze.

Czy dziecko nadpobudliwe klasyfikuje się do klasy integracyjnej?

- Dziecko nadpobudliwe może chodzić do klasy integracyjnej, ale może również do ogólnodostępnej. Dzieci nadpobudliwe spełniają normę intelektualną, ale zawsze funkcjonują gorzej. Nauczyciele często skarżą się, że przy trzydziestu paru uczniach w klasie nie mogą sobie dać rady z dzieckiem nadpobudliwym. Ale opór i negatywne nastawienie nauczyciela od razu skazuje je na klęskę. Przede wszystkim należy chcieć zrozumieć dziecko, by móc mu pomóc.

Czy z nadpobudliwości się wyrasta?

- 70 procent dzieci wyrasta. Najszybciej ustępują objawy ruchliwości. Najdłużej trwają zaburzenia koncentracji uwagi. Jeśli dziecko nie było leczone w dzieciństwie, w młodzieńczym życiu jest bardziej podatne na depresje, uzależnienia, przestępczość. Dorosła osoba jest nerwowa, chaotyczna, roztargniona.

Autor: Anna Knapik-Beśka
Źródło: Gazeta Częstochowska
Wpis: Polski Pediatra w Szkocji - Gabinet Lekarski w Glasgow

 

 

telefonicznie:
07955 280 690

infolinia:
0844 209 2149

emailem:
GLG

 

http://www.GabinetLekarski.co.uk

Badania USG u lekarza ginekologa

USG ginekologiczne

Cel badania:

USG ginekologiczne jest niein...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Jak żyć by dziecko rozwijało się jak najlepiej?

Oto kilka zaleceń dotyczących higieny i trybu życia odpowiednich dla ciężarnych:
1. czystość ciała:

•    kąpiele w wannie powinny być ograniczone do minimum – ze względu na wymywanie naturalnej flory bakteryjnej pochwy – najlepsze są kąpiele pod prysznicem. Kąpiele powinny się odbywać w wodzie o temperaturze nie przekraczającej 36.6 st.C.
•    do podmywania zaleca się Laktacyd lub inne płyny o kwaśnym pH – odpowiednim do flory pochwy
•    irygacje pochwy bez przyczyn medycznych są niewskazane

2. piersi i brodawki sutkowe

•    największy wzrost i rozwój piersi ma miejsce w pierwszym trymestrze ciąży
•    piersi nie wymagają specjalnych zabiegów
•    przy dużym wzroście piersi zaleca się noszenie biustonoszy dobrze podtrzymujących – o szerokich ramiączkach – zapobiega to działaniu grawitacji i utracie kształtu piersi
•    przy płaskich lub wsklęsłych brodawkach sutkowych zaleca się wykonywanie ćwiczeń Hoffmana: ćwiczenia te można wykonywać najlepiej w III trymestrze ciąży, ponieważ niepotrzebna stymulacja brodawek sutkowych może inicjować skurcze macicy. Ćwiczenia te polegają na rozciąganiu skóry wokół brodawek sutkowych: przyłóż dwa palce wskazujące na godzinie 6 i 12 na brzegu otoczki brodawki sutkowej, delikatnie naciskając skórę oddalaj je od siebie (ruch rozciągający), przytrzymaj je tak przez chwilę. Po chwili przyłóż dwa palce wskazujące na godzinie 3 i 9 na brzegu otoczki brodawki sutkowej i wykonaj ten sam ruch rozciągający. Ćwiczenia te powtórz kilka razy na jednej i drugiej piersi. Ćwicz tak codziennie rano i wieczorem.
•    innym sposobem na płaskie i wklęsłe brodawki może być noszenie specjalnych osłonek na brodawki – od 15 tygodnia ciąży

3. higiena jamy ustnej

•    jest to higiena codzienna, standardowa
•    w przypadku próchnicy – konieczne leczenie stomatologiczne. Zakażenia w obrębie jamy ustnej w czasie ciąży bardzo szybko przenoszą się drogą krwi w kierunku narządów rozrodczych

4. pielęgnacja włosów i paznokci

•    mycie włosów delikatnymi szamponami i ostrożne czesanie
•    paznokcie należy obcinać krótko, używać kremów do rąk i rękawic podczas pracy w gospodarstwie domowym
•    nie ma przeciwwskazań do malowania paznokci

5. ubranie

•    powinno być luźne i dostosowane do pory roku
•    powinno nosić się ubrania bawełniane i te, które łatwo uprać
•    nie zaleca się pończoch – ucisk powodowany przez gumkę prowadzi do niedokrwienia i rozwoju żylaków
•    biustonosz powinien być stabilny, na szerokich ramiączkach, dopasowany rozmiar, należy go prać codziennie (mleko, które powstaje już nawet w I trymestrze, jest doskonałą pożywką dla bakterii)

6. buty

•    powinny być na stabilnym i niewsokim obcasie
•    obcas we wszystkich butach powinien być taki sam
•    nie zaleca się noszenia butów płaskich – bez obcasa – progesteron w ciąży rozluźnia między innymi więzadła w stopie i noszenie płaskich butów może spowodować płaskostopie

7. praca

•    dozwolona jest praca o średniej intenswności
•    nie wolno podnosić ciężarów większych niż 5 kg
•    nie poleca się wieszania firanek, prania na wysoko powieszonym sznurze i innych czynności z wysoko podniesionymi rękoma
•    zaleca się jak najwięcej odpoczynku

8. remont

•    ciężarna nie powinna wdychać oparów farb, przesuwać mebli, wykonywać ciężkiej pracy fizycznej

9. sen i odpoczynek

•    nie wolno brać żadnych leków nasennych, nawet łagodnie działających ziołowych
•    powinno się wypracować własne sposoby na uśnięcie, np. spacer przed snem, nie spożywanie posiłków na 2 godziny przed snem, nie pić dużo przed snem,
•    sen powinien trwać 8 godzin, a w ciągu dnia zalecana jest drzemka i uniesionymi wyżej nogami
•    zalecane są codzienne spacery bez pośpiechu, wśród drzew, w wygodnym obuwiu, na dystansie 2-3 km

10. sport i turystyka

•    sport jest zazwyczaj niewskazany jeżeli przed ciążą kobieta go nie uprawiała, gdyż jej organizm nie jest do niego przyzwyczajony
•    jeżeli ciężarna wcześniej uprawiała sport – należy w ciąży zmniejszyć jego intensywność
•    pływanie – w wodzie o odpowiedniej temperaturze – nie wolno kąpać się w zimnej wodzie i w ogólnodostępnym basenie! najlepszym miejscem jest basen ozonowany (nie chlorowany)
•    nie poleca się podróży długich, męczących, w niewygodnej pozycji ciała (podróży samochodowych, wycieczek autobusowych)

11. współżycie płciowe

•    jeżeli ciąża jest fizjologiczna – można utrzymywać współżycie płciowe
•    w przypadku ciąży zagrożonej – według wskazań lekarza

12. odżywianie

•    zapotrzebowanie na kalorie – 2600 kcal dziennie, w zależności od trybu życia i stanu zdrowia
•    przyrost masy ciała nie powinien przekraczać 20% wyjściowej masy ciała (masy ciała sprzed ciąży)
•    dieta powinna być urozmaicona, powinna zabierać dużo białka, błonnika, witamin i składników mineralnych
•    jeśli wystąpią obrzęki – należy ograniczyć sól

13. używki

•    powinno się zaniechać codziennego picia mocnej kawy i mocnej herbaty – na rzecz słabo zaparzonych, wypijanych 1xdziennie
•    alkohol należy wyeliminować całkowicie – nawet niewielka ilość alkoholu wypita w krytycznym momencie dla rozwoju któregoś z narządów dziecka, może zaburzyć ten rozwój
•    palenie tytoniu – wyeliminować całkowicie, tak samo jak narażenie na dym tytoniowy osoby palącej obok – dym tytoniowy może powodować poronienia, porody przedwczesne, mniejszą masę urodzeniową noworodka, zielone wody płodowej, wczesne zgony noworodków, bezdech noworodka, w przyszłości nowotwory układu nerwowego i białaczki wieku dziecięcego

14. regulacja wypróżnień

•    stosując odpowiednią dietę należy eliminować zaparcia (podczas których niepotrzebna siła tłoczni brzusznej może powodować przedwczesne skurcze)
•    posiłki powinny być regularne
•    należy pić do 3 litrów niegazowanej wody dziennie
•    na zaparcia: dieta pełna błonnika, świeżych warzyw i owoców, bakalii, bardzo pomagają wędzone śliwki

15. ćwiczenia gimnastyczne

•    poprawiają samopoczucie, apetyt i sen
•    powinny być o umiarkowanym nasileniu, w pozycji stojącej lub leżącej
•    należy zwrócić uwagę na prawidłową postawę ciała – w czasie ciąży w związku z rosnącym brzuszkiem zmienia się środek ciężkości
•    zalecane są ćwiczenia wykonywane w szkole rodzenia

Źródło: Porady Położnej
Wpis: Polska Położna w Manchesterze

Wpis: Polska Położna w UK

ABC zakażeń i infekcji u kobiet

Zakażenie to proces wtargnięcia drobnoustrojów chorobotwórczych do organizmu, zapalenie natomiast jest to odczyn obronny organizmu na miejscowe działanie czynników szkodliwych. Zagrożenie zakażeniem narządów płciowych kobiety wynika głownie z uwarunk...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Choroba Legionistów (Legionella,Legionelloza)

Ostatnimi czasy pojawiło się sporo doniesień o wystąpieniach tzw. Choroby Legionistów na terenach Szkocji. Nasi lekarze postanowili zamieścić zatem tą informację aby podać jak najwięcej szczegółów na temat tej choroby.

Co to jest choroba legionistów?

Choroba legionistów to rodzaj zapalenia płuc wywoływany przez bakterię zwaną Legionella pneumophila oraz inne bakterie z tej rodziny. Łagodniejszą postacią choroby legionistów jest Gorączka Pontiac, która charakteryzuje się objawami grypopodobnymi i brakiem zapalenia płuc. Objawy Gorączki Pontiac ustępują samoistnie bez leczenia po 2 do 5 dniach.

Jak często występuje choroba legionistów?

Choroba ta występuje dość rzadko. Rocznie w Irlandii odnotowuje się mniej niż dziesięć przypadków. Powszechnie uważa się jednak, że choroba występuje znacznie częściej, ale ze względu na trudności w odróżnieniu jej od innych typów zapalenia płuc niełatwo ją rozpoznać. Wykrycie choroby wymaga przeprowadzenia ściśle określonych testów laboratoryjnych.

Kto jest najbardziej narażony na zakażenie chorobą legionistów?

Choroba może dotknąć wszystkie grupy wiekowe. Najwięcej przypadków odnotowuje się jednak u osób powyżej 50 roku życia. Bardziej podatni na zakażenie są mężczyźni, a także osoby palące, nadużywające alkoholu lub cierpiące na przewlekłe choroby oraz osoby, których układ odpornościowy jest osłabiony.

Jakie są oznaki i objawy zakażenia?

Choroba zwykle zaczyna się objawami typowymi dla grypy: gorączką, zmęczeniem, bólem głowy i mięśni. Potem pojawia się suchy kaszel i trudności w oddychaniu, które mogą przejść w ostre zapalenie płuc. U niektórych osób może wystąpić biegunka, a także poczucie zagubienia i dezorientacji. Przypadki śmiertelne odnotowuje się u 10 do 15% osób niecierpiących na inne schorzenia. W niektórych grupach pacjentów procent ten może być wyższy.
Okres inkubacji trwa zwykle od 2 do 10 dni. Pierwsze objawy mogą pojawić się po 5-6 dniach, ale okres ten może się także wydłużyć.
Jeśli zauważysz u siebie powyższe objawy i obawiasz się, że być może zaraziłeś się chorobą legionistów, natychmiast skontaktuj się z lekarzem.

Jak leczy się chorobę legionistów?

Dostępnych jest kilka antybiotyków skutecznych w zwalczaniu choroby.

Jak dochodzi do zakażenia chorobą legionistów?

Bakterie rozwijają się w wodzie, skąd przenoszone są w powietrzu. Infekcja następuje drogą kropelkową na skutek wdychania pary wodnej zakażonej bakterią Legionella. Wybuchy epidemii choroby legionistów można było zaobserwować tam, gdzie źródłem zakażenia były zimne i gorące instalacje wodne, systemy klimatyzacyjne, a także fontanny i wanny z masażem wodnym.
Choroba nie przechodzi z osoby na osobę.

Gdzie występują bakterie typu Legionella?

Bakterie Legionella występują w różnych instalacjach wodnych. Rozmnażają się w ciepłej, stojącej wodzie w wieżach chłodniczych systemów klimatyzacji, niektórych instalacjach hydraulicznych (szczególnie w prysznicach), a także w wannach z masażem wodnym, rozpylaczach i ozdobnych fontannach.

Jak zapobiegać chorobie legionistów?

Profilaktyka choroby legionistów obejmuje właściwe projektowanie, konserwację oraz utrzymanie instalacji wodnych mające na celu ograniczenie rozwoju bakterii.


Więcej informacji na ten temat można znaleźć na stronach internetowych www.hpsc.ie/A- Z/Respiratory/Legionellosis/ oraz www.ewgli.org.

 Wpis: Polscy Lekarze w Szkocji - Polski Gabinet Lekarski w Glasgow

 

telefonicznie:
07955 280 690

infolinia:
0844 209 2149

emailem:
GLG

 

http://www.GabinetLekarski.co.uk

Chirurgia ogólna

Chirurgia ogólna zajmuje się rozpoznawaniem i leczeniem chorób wymagających leczenia chirurgicznego. To dziedzina medycyny zajmująca się operacyjnym (zabiegowym) leczeniem schorzeń. Jest to kliniczna dziedzina medycyny. Oprócz chirurgii zabiegowej is...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Ryzyko przedwczesnego porodu

Oto kilka ważnych faktów dotyczących porodu przedwczesnego:

Poród przedwczesny to poród dziecka w czasie 22 – 37 tygodnia trwania ciąży, dziecko waży wtedy, w zależności od tygodnia ciąży od 500 do 2500g. W krajach rozwiniętych poród przedwczesny dotyczy nawet co 10-tej ciężarnej (w Polsce to 7 – 16% wszystkich porodów, a największy odsetek jest na obszarach Śląska, w województwie Zachodniopomorskim i w okolicach Łodzi). Dziecko urodzone w tym okresie nazywane jest wcześniakiem i nie jest w pełni przygotowane do samodzielnego życia poza macicą matki. Stopień niedojrzałości dziecka do samodzielnego życia zależy od tego, w jakim tygodniu ciąży się urodziło, im bliżej 38 tygodnia ciąży – tym lepiej.

Czynniki ryzyka porodu przedwczesnego:

• poród przedwczesny w poprzedniej ciąży


• przebyte dwa lub więcej poronienia w II trymestrze poprzedniej ciąży


• ciąża bliźniacza, trojacza, czworacza, mnoga……


• niewydolna szyjka macicy


• wrodzone lub nabyte wady anatomiczne macicy


• cukrzyca ciężarnej


• choroby wątroby, nerek, nadciśnienie u ciężarnej, ciężka niedokrwistość, nadczynność tarczycy


• przewlekłe i ostre stany zapalne pochwy i szyjki macicy


• duże mięśniaki macicy


• wielowodzie


• łożysko przodujące


• przedwczesne oddzielenie się łożyska


• wiek ciężarnej poniżej 16 roku życia lub powyżej 30 roku życia


• praca – ciężka praca fizyczna, narażenie na przewlekły stres


• używki (palenie tytoniu, alkohol, środki odurzające)


• czynniki środowiskowe (promieniowanie radioaktywne, czynniki termiczne, jonizujące, wibracje, uciążliwy hałas, skażenie środowiska związkami siarki, fluoru i metalami ciężkimi, śmierć w rodzinie, sytuacje konfliktowe w rodzinie, małżeństwie, wynikające ze stanu wolnego, nadmierne obciążenie pracą, lęk przed potencjalną utratą ciąży, zła opieka/brak opieki medycznej nad ciężarną)

Rozpoznanie porodu przedwczesnego i objawy:

• skurcze macicy podobne do miesiączkowych, trwające ok. 30 sekund – za kryterium rozpoznania uznaje się więcej niż 6 skurczów na dobę – wtedy niezbędna hospitalizacja!


• wydalenie czopa śluzowego


• napięcie brzucha


• ból w krzyżu i ucisk w miednicy


• biegunka


• w badaniu ginekologicznym: skracanie, zgładzanie, a następnie rozwieranie szyjki macicy

Po rozpoznaniu objawów porodu przedwczesnego (w 22-37 tygodniu ciąży) w większości przypadków niezbędna jest hospitalizacja celem podtrzymania ciąży.

Zapobieganie porodowi przedwczesnemu to unikanie tych czynników ryzyka, na które kobieta może mieć wpływ!!!!!!!

Jeżeli potrzebujesz specjalistycznej konsultacji lekarskiej możesz skontaktować się z naszą rejestracją Polskiej Przychodni w Manchesterze pod numerem: 0844 209 2149, 079 55 280 690

Źródło: Porady Położnej
Wpis: Polski Prywatny Gabinet Lekarski w Szkocji - Polscy Lekarze w Glasgow

Wpis: Polska Położna w UK

Co dać dziecku do picia?

Co powinno pić małe dziecko?

Pierwsze pół roku życia to bajka dietetyczna – nie trzeba się zastanawiać nad odżywianiem malucha - mleko matki to wszystko, czego mu potrzeba. Im dalej jednak, tym gorzej. Zalewa nas coraz więcej, nierzadko sprzecznych informacji o tym co dawać, a czego nie dawać dziecku do picia.

Co powinno pić małe dziecko?

No to może soczek...

Wiele mam w trosce o odpowiednią ilość witamin w diecie dziecka podaje soczki. Nie zawsze jest to dobry wybór. „Soczki w kartonikach są pełne cukru.” - mówi dietetyczka z wieloletnim doświadczeniem Anna Grzechowiak, współpracująca z producentem akcesoriów dla niemowląt marki AKUKU. „Niestety nadmierna ilość cukru w diecie dziecka nie jest korzystna – nie tylko będzie powodować u niego wachania nastrojów powodowane skokiem, a następnie spadkiem cukru we krwi, ale także zmieni apetyt dziecka. Soczek podany przed kolacją sprawi, że dziecko nie zje już niczego, ponieważ nie będzie czuło głodu – nasyci się cukrem zawartym w soku”.

Jak sprawdzić zawartość cukier?

Na etykiecie soków zawsze znajdziemy informację dotycząca zawartego w niej cukru. Patrzmy na liczby – 10g cukru na 100 ml soku, oznacza prawie dwie łyżeczki cukru w tak małej ilości płynu. Tymczasem jest coraz więcej dowodów naukowych na szkodliwość nadmiaru cukru w diecie np. naukowcy ze Stanów Zjednoczonych wiążą codzienne picie słodkich lemoniad i słodzonych soków z podwyższonym ciśnieniem krwi. Z kolei magazyn Consumer Reports donosił w grudniu 2011 roku o nadmiarze arsenu – toksycznego pierwiastka zawartego w sokach winogronowych i jabłkowych, i apelował do rodziców aby nie podawali dzieciom poniżej szóstego miesiąca życia żadnych soków, natomiast powyżej szóstego miesiąca życia do sześciu lat – ograniczali ilość soku do maksymalnie 180ml dziennie.

Woda? Ale jaka?

Co robić? Jeżeli już chcemy dać małemu dziecku sok, to lepiej zróbmy go samodzielnie – poprzez sokowirówkę czy sokownik. Zostawmy soki jednak na specjalne okazje, a pod ręką miejmy zawsze... wodę. „Dzieciom niezależnie od wieku proponujmy wodę. Zwykłą wodę przefiltrowaną, przegotowaną – taka woda zaspokoi pragnienie dziecka i nie będzie blokować nerek odpowiadających za wzrost dziecka.” - radzi dietetyczka Anna Grzechowiak.

Czy dziecko może się odwodnić?

Nie zawsze dzieci chcą pić wodę, zwłaszcza jeżeli miesiącami była podawana im słodzona herbatka czy słodzony sok. „Nie ma obawy, że dziecko będzie spożywało zbyt mało płynów.”, uspokaja ekspertka. „Małe dzieci mają doskonałą samoregulację, gdy są spragnione – piją, gdy nie są spragnione – nie piją. To, że dziecko niespragnione pije słodki sok, wynika raczej z pragnienia cukru – zwłaszcza jeżeli dieta dziecka w taki cukier obfituje i jest ono narażone na ciągłe skoki cukrowe we krwi. Zdrowe dziecko nie odwodni się samo.”

Kubek kubkowi nierówny

Niemałą rolę w atrakcyjności picia odgrywa także kubeczek – kolorowe naczynia dla małego smakosza muszą być nie tylko ciekawe ale także wygodne w trzymaniu. Ergonomiczne kształty i pewne uchywyty jakie znajdujemy w kubeczkach oferowanych przez markę AKUKU sprawiają, że dziecki łatwo jest trzymać samodzielnie kubeczek. Zwróćmy uwagę na ustniki – kilkumiesięcznym niemowlętom podawajmy tylko te z silikonym ustnikiem (AKUKU nr A0201) chroniące dziąsła przed podrażnieniem oraz tzw. niekapki (AKUKU nr A0187) – zapobiegające rozlaniu się płynu. Starsze dzieci będą zachwycone pijąc przez słomkę czy z kubka treningowego. Powyżej trzeciego roku życia zaopatrzmy się również w bidon sportowy AKUKU (nr A0189) – nasz maluch będzie miał dostęp do wody także podczas spaceru czy wycieczki poza domem.

Autor: Beata Mąkolska
konsultacja merytoryczna: dietetyk Anna Grzechowiak
Wpis: Polski Prywatny Gabinet Lekarski w Szkocji - Gabinet lekarski w Glasgow
Ocena: Dr Wojciech Gziut

 

telefonicznie:
07955 280 690

infolinia:
0844 209 2149

emailem:
GLG

 

http://www.GabinetLekarski.co.uk

Mały Pacjent u dentysty

Mały Pacjent u dentysty

Pierwsze wizyty u dentysty to powód stresu nie tylko dla dziecka, ale również dla rodzica. Rodzice często ignorują więc problem, którego konsekwencją jest rosnąca ilość dzieci z próchnicą - ma ją aż 70 proc. ...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Przedwczesne dojrzewanie płciowe

Co to jest przedwczesne dojrzewanie płciowe i jakie są jego przyczyny?

O przedwczesnym dojrzewaniu (PD) mówi się, jeżeli u dziewcząt jego objawy występują przed 8., a u chłopców przed 9. rokiem życia. Przyczyną może drobny guzek okolicy podwzgórza, które jest częścią mózgu odpowiedzialną za sygnał pobudzający przysadkę i gonady do wydzielania hormonów płciowych. Może to być choroba nadnerczy lub hormonalnie czynny guz. Bywa, że jest to jedynie łagodny objaw będący odmianą normy.

Jak często występuje przedwczesne dojrzewanie płciowe?

Objawy przedwczesnego dojrzewania występują znacznie częściej u dziewcząt, ale też częściej mają u nich łagodny charakter. U chłopców wystąpienie przedwczesnego dojrzewania budzi zawsze większy niepokój i wymaga baczniejszego zwrócenia uwagi na ewentualne zmiany guzowate.

Jak się objawia przedwczesne dojrzewanie płciowe?

U dziewcząt pierwszym sygnałem dojrzewania jest powiększenie się gruczołów piersiowych, które może początkowo dotyczyć tylko jednego z nich. U chłopców na wstępie dochodzi do powiększenia objętości jąder, ale uwagę rodziców zwraca głównie pojawiające się nieco później owłosienie na wzgórku łonowym lub pod pachami. U obu płci towarzyszy temu przyspieszenie wzrastania oraz zmiana zapachu potu, a nieraz także pojawienie się zmian łojotokowych na twarzy.

Nie zawsze jednak pojawienie się izolowanych cech dojrzewania u młodszych dzieci jest objawem patologicznym. Na szczęście wcale nierzadko występują tzw. łagodne warianty przedwczesnego dojrzewania, dotyczące zwłaszcza dziewczynek.

Przedwczesne powiększenie gruczołów piersiowych jest częstym objawem u noworodków obu płci. U dziewcząt czasem utrzymuje się aż do 2. roku życia. Jeżeli nie towarzyszy mu rozwój owłosienia płciowego i przyspieszenie tempa wzrastania, nie wymaga diagnostyki hormonalnej. Utrzymywanie się tego objawu powyżej 3.-4. roku życia lub pojawienie się powiększenia piersi przed 8. rokiem życia wymaga konsultacji endokrynologa dziecięcego. Przedwczesne pojawienie się owłosienia płciowego również występuje częściej u dziewcząt, szczególnie z małą urodzeniową masą ciała. Jeśli nie stwierdza się przyspieszenia tempa wzrastania, prawdopodobieństwo patologii jest bardzo małe.

Co robić w razie wystąpienia objawów?

Zgłosić się do lekarza rodzinnego lub pediatry. Jeżeli objawy wzbudzą jego zaniepokojenie, na pewno skieruje dziecko do poradni endokrynologicznej dla dzieci. Można również udać się do lekarza androloga

Jak lekarz stawia diagnozę?

U dziecka z objawami klinicznymi przedwczesnego dojrzewania należy określić jego zaawansowanie. W tym celu lekarz posługuje się tzw. skalą Tannera opisującą łącznie wszystkie cechy dojrzewania. U dziewcząt określa ona wielkość rozwoju piersi, owłosienia na wzgórku łonowym i pod pachami oraz ewentualne wystąpienie miesiączki. U chłopców poza owłosieniem płciowym istotne jest oznaczenie wielkości jąder i prącia. Bardzo ważna jest informacja o ewentualnym przyspieszeniu tempa wzrastania (tzw. skoku wzrostowym). Lekarz zleca też zdjęcie RTG dłoni i nadgarstka w celu określenia dojrzewania kośćca. Przyspieszenie tzw. wieku kostnego jest informacją, że choć dziecko w chwili rozpoznania jest relatywnie wysokie, to zbyt wcześnie przestanie rosnąć i będzie miało niski wzrost ostateczny.

Badania hormonalne obejmują oznaczenie w surowicy krwi stężenia gonadotropin (LH i FSH) i steroidów płciowych (estradiolu i testosteronu), co pozwala na wstępne ustalenie przyczyny przedwczesnego dojrzewania. Jeżeli objawy sugerują genetycznie uwarunkowane zaburzenie funkcji nadnerczy (owłosienie płciowe przy braku powiększenia jąder u chłopca lub gruczołów piersiowych u dziewcząt) konieczne jest oznaczenie 17-hydroksyprogesteronu, androstenedionu i testosteronu. Wykonuje się też oznaczenie hormonów nadnerczowych w dobowej zbiórce moczu.

Zwiększone stężenie gonadotropin (LH i FSH) wskazuje na podwzgórzową przyczynę dojrzewania. Dziecko wymaga wtedy wykonania badania przysadki i podwzgórza metodą rezonansu magnetycznego w celu wykluczenia guzka tej okolicy.

U dziewczynek z nieprawidłowym stężeniem hormonów wskazane jest również wykonanie badania USG macicy i jajników.

Jakie są sposoby leczenia?

Dziecko z łagodnym powiększeniem gruczołów piersiowych wymaga jedynie okresowej (co 6 mies.) kontroli u endokrynologa dziecięcego z ewentualnym monitorowaniem dojrzewania kośćca. To samo dotyczy dziecka z izolowanym owłosieniem płciowym, u którego wykluczono patologiczną przyczynę.

Leczenie przedwczesnego dojrzewania pochodzenia podwzgórzowego, po wykluczeniu guzka tej okolicy, polega na podawaniu domięśniowym leku o przedłużonym działaniu, który wygasza wydzielanie gonadotropin. W Polsce podaje się tryptorelinęo przedłużonym uwalnianiu domięśniowo co 4 tygodnie. Terapia hamuje proces dojrzewania oraz zapobiega dalszej progresji dojrzewania kośćca. Powoduje to nie tylko ustąpienie objawów dojrzewania, ale wpływa korzystnie na wzrost ostateczny pacjenta. Leczenie prowadzi się nią na ogół do 10.–11. roku życia, po czym pacjenci rozpoczynają prawidłowe dojrzewanie.

Leczenie przedwczesnego dojrzewania pochodzenia nadnerczowego wymaga stałego podawania glikokortykosteroidów. Leczenie musi zlecić specjalista endokrynolog dziecięcy.

Czy możliwe jest całkowite wyleczenie?

Leczenie przedwczesnego dojrzewania pochodzenia podwzgórzowego kończy się z chwilą osiągnięcia przez dziecko wieku fizjologicznego dojrzewania. Choroba nadnerczy wymaga leczenia do końca życia. Zmiany guzowate gonad wymagają leczenia chirurgicznego. Małe guzki okolicy podwzgórza można jedynie monitorować poprzez powtarzane co 6–12 miesięcy badanie metodą rezonansu magnetycznego.

Co trzeba robić po zakończeniu leczenia?

Jeśli dziecko było leczone z powodu zmiany guzowatej, wymaga okresowej kontroli – USG lub rezonansu magnetycznego. Jeśli przyczyna była łagodna, po osiągnięciu prawidłowego wieku pokwitania dziecko nie wymaga dalszej kontroli. Choroba nadnerczy wymaga leczenia do końca życia. Pacjent musi pozostawać pod stałą kontrolą endokrynologa i sprawdzać stężenie hormonów we krwi co najmniej co 6 miesięcy.

Co robić, aby uniknąć choroby?

Zaburzeniom dojrzewania nie można zapobiec. Teoria o niekorzystnym wpływie karmienia niemowląt mięsem kurczaków na występowanie u dziewczynek powiększenia gruczołów piersiowych nie znalazła potwierdzenia.

Autor: prof. dr hab. med. Ewa Małecka-Tendera
Wpis: Polski Prywatny Gabinet Lekarski w Szkocji - Polscy Lekarze w Szkocji

 

 

telefonicznie:
07955 280 690

infolinia:
0844 209 2149

emailem:
GLG

 

http://www.GabinetLekarski.co.uk

Zdrowie i styl życia

Zdrowy styl życia

Zdrowie jest to stan pełnego dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego i socjalnego, a więc stan w którym budowa i czynność wszystkich tkanek i narządów są nie tylko prawidłowe ale zapewniają również wewnętrzną równ...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Ciąża pozamaciczna

Gdy ciąża rozwija się poza macicą

Ciążą pozamaciczną nazywa się ciążę, która zagnieździła się w innym miejscu niż macica. Ciąża pozamaciczna dotyczy takich miejsc, jak: jajowód (w 97%), jama brzuszna (1,4%), jajnik (0,2%), szyjka macicy (0,2%). Występowanie ciąży pozamacicznej w ogólnej populacji ciężarnych wynosi 2%. Wystąpienie ciąży pozamacicznej u kobiety jest stanem zagrożenia życia – ze względu na możliwość pęknięcia narządu, w jaki wszczepiła się ciąża, co w konsekwencji może spowodować wstrząs krwotoczny.
Dlaczego zarodek wszczepia się w miejsce inne, niż macica?Niestety czasem zdarza się to u zdrowej kobiety bez powodu. Do najczęstszych czynników ryzyka ciąży pozamacicznej należą:

• przebyte zapalenia miednicy mniejszej – które powodują zrosty i zaburzenia w ruchach perystaltycznych jajowodów – w konsekwencji zapłodniona komórka jajowa nie może swobodnie w odpowiednim czasie dotrzeć do macicy i implantuje się w miejscu, w jakim aktualnie się znajduje


• zakażenia chlamydiami – w wyniku zmian zapalnych dochodzi do uszkodzenia błony śluzowej jajowodu, co objawia się zlepianiem jej fałdów – formowaniem zrostów – chlamydie powodują 2-krotny wzrost ryzyka wystąpienia ciąży ektopowej


• operacja jajowodów – również mogą powstawać zrosty


• przebyta ciąża pozamaciczna związana z operacyjnym usunięciem zarodka – zwiększa ryzyko wystąpienia kolejnej ciąży pozamacicznej 10-krotnie


• leczenie technikami wspomaganego rozrodu – bywa, iż na dwa lub trzy wszczepione zarodki jeden z nich umiejscawia się pozamacicznie


• stosowanie kształtki wewnątrzmacicznej zawierającej progesteron


• czasem powodem jest zły rozwój zarodka już od chwili poczęcia, który determinuje nieprawidłowe miejsce zagnieżdżenia

Jakie są objawy które mogą sugerować ciążę pozamaciczną?

Kobieta z niepękniętą ciążą pozamaciczną czuje się tak samo, jak kobieta z ciążą prawidłową – test ciążowy dał wynik pozytywny, ponieważ stężenie betaHCG w krwi początkowo jest tak samo wykrywalne w każdej ciąży. Tak samo może odczuwać senność, nudności czy tkliwość piersi. Niestety po 3 tygodniu ciąży mogą pojawić się już objawy patologiczne sugerujące, że z ciążą jest coś nie tak:

• krwawienie przypominające opóźnione krwawienie miesiączkowe


• silny ból podbrzusza


• krwawienie może nie wystąpić, ale mogą pojawić się objawy wstrząsu: bardzo silny ból brzucha, blada, zimna i spocona skóra, szybkie tętno, spadające ciśnienie krwi, odczuwalny silny niepokój – są to objawy pękniętej ciąży pozamacicznej, gdy krwawienie jest wewnętrzne, jest to STAN ZAGRAŻAJĄCY ŻYCIU

Jak diagnozuje się ciążę pozamaciczną?

Najważniejsze jest ustalenie jeszcze przed ciążą, czy jest się w grupie ryzyka wystąpienia ciąży ektopowej – wtedy po zajściu w ciążę robi się szybką diagnostykę, aby zapobiec komplikacjom ewentualnej ciąży pozamacicznej.

Diagnostyka polega na wykonaniu USG przezpochwowego stwierdzającego obecność zarodka w jamie macicy, a także na kilkakrotnym badaniu poziomu hormonów: betaHCG, progesteronu, estradiolu (bada się to, w jaki sposób zmieniają się poziomy hormonów w ciągu kilku dni). Gdy brak jest pewności co do diagnozy, robi się również laparoskopię, w czasie której ogląda się jajowody w poszukiwaniu specyficznych objawów.

Jak się to leczy?

Niestety, ciąża pozamaciczna nie może rozwijać się prawidłowo, i pękając uszkadza miejsce, w którym rosła (jajowód, jajnik, szyjka macicy lub inny narząd). Uszkodzenie może doprowadzić do zaniku funkcji, jaką ten narząd powinien pełnić. Gdy ciąża pęknie i dojdzie do wstrząsu krwotocznego, czasem jedynym ratunkiem dla życia kobiety jest wycięcie jej narządów rodnych, a to zawsze jest ogromną tragedią dla kobiety, ale także całej jej rodziny. Dlatego tak ważne jest wczesne rozpoznanie takiej ciąży i usunięcie jej.

Jest kilka metod prowadzących do wyleczenia ciąży ektopowej:

1. Postępowanie wyczekujące - po zdiagnozowaniu wczesnej ciąży pozamacicznej w jajowodzie, która nie daje objawów, można czekać na samoistne poronienie ciąży – dzieje się tak w 70% przypadków. Najważniejsza jest stała obserwacja ciąży wykluczająca przegapienie ciężkich powikłań. Takie postępowanie w 70% oszczędza kobiecie leczenia chirurgicznego jajowodu i jego konsekwencji. W pozostałych 30%$ należy wprowadzić inną metodę leczenia:


2. Leczenie farmakologiczne - dość rzadko stosowane, prowadzone, gdy leczenie laparoskopowe jest niemożliwe z przyczyn medycznych. Leczenie farmakologiczne powoduje mniejsze uszkodzenie jajowodu i zachowuje w pełni jego funkcje. Podanie odpowiedniego leku powoduje obumarcie i poronienie zarodka.


3. Leczenie chirurgiczne – może być wykonane drogą laparoskopową lub przez otwarcie powłok brzusznych – leczenie to polega na wycięciu zarodka oszczędzając narząd w którym się zagnieździł. Niestety w przypadku pęknięcia ciąży może wystąpić konieczność usunięcia ciąży razem z narządem.

Co się dzieje z płodnością po przebytej ciąży pozamacicznej?

Płodność po ciąży pozamacicznej, jeżeli nie dokonano radykalnej operacji usunięcia narządów rodnych, pozostaje niezmieniona. Wzrasta ryzyko wystąpienia kolejnej ciąży pozamacicznej, należy być tego świadomym, planować poczęcie razem z lekarzem ginekologiem i wcześnie po rozpoznaniu ciąży udać się na pierwszą wizytę potwierdzającą poczęcie.

Jeżeli potrzebujesz specjalistycznej konsultacji lekarskiej możesz skontaktować się z naszą rejestracją Polskiej Przychodni w Manchesterze pod numerem: 0844 209 2149, 079 55 280 690

Źródło: Porady Położnej
Wpis: Polski Prywatny Gabinet Lekarski w Szkocji - Polscy Lekarze w Glasgow

Wpis: Polska Położna w UK

Polski Stomatolog

W Polskiej Klinice w Manchesterze na Eccles, otrzymacie państwo najbardziej kompleksowy wachlarz usług z zakresu medycyny estetycznej. Nasi specjaliści zajmują się diagnostyką, leczeniem zachowawczym, konsultacjami, protetyką, implantologią oraz orto...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Cukrzyca u kobiet ciężarnych

Cukrzyca ciężarnych jest to grupa zaburzeń metabolicznych których wspólną cechą jest hiperglikemia. Częstość występowania wśród ciężarnych to 5-15%. Cukrzyca ciężarnych pojawia się po raz pierwszy w ciąży i znika po porodzie. Jeżeli cukrzyca po porodzie nie znika, oznacza to, że występowała już przed ciążą (cukrzyca typu 1 lub 2).

Czynniki ryzyka wystąpienia cukrzycy ciężarnych:

• otyłość przed ciążą (powyżej 85 kg)


• zbyt duży przyrost masy ciała w aktualnej ciąży


• cukrzyca w rodzinie (bliski stopień pokrewieństwa)


• cukrzyca stwierdzona w poprzedniej ciąży


• duża masa ciała dzieci z poprzednich ciąż (powyżej 4001 g)


• wielowodzie w obecnej ciąży


• każdy epizod cukromoczu w I trymestrze obecnej ciąży


• dwukrotnie stwierdzony cukromocz w II trymestrze obecnej ciąży


• niewyjaśniony poród martwego dziecka, poronienie lub poród przedwczesny w poprzedniej ciąży


• wady rozwojowe dzieci w poprzednich ciążach


• gestoza (zatrucie ciążowe) w obecnej lub poprzedniej ciąży


• przebycie 3 lub więcej ciąż

Do objawów cukrzycy ciążowej należą:

• cukier we krwi


• cukier w moczu


• oddawanie nadmiernej ilości moczu


• wzmożone pragnienie


• utrata masy ciała


• osłabienie, zmęczenie


• świąd skóry we wczesnej ciąży


• zakażenia grzybicze lub bakteryjne skóry


• zaburzenia widzenia


• kurcze łydek

Do zdiagnozowania cukrzycy ciężarnych wykonuje się test doustnego obciążenia glukozą.

Zalecenia Zespołu Ekspertów dotyczące wykrywania cukrzycy u ciężarnych:

1. oznaczenie stężenia glukozy (cukru) we krwi powinno być wykonane u wszystkich ciężarnych przy I wizycie stwierdzającej ciążę


2. test przesiewowy wykonywany u wszystkich ciężarnych w 24-28 tygodniu ciąży – doustne obiążenie 50 g glukozy


3. test diagnostyczny wykonywany u ciężarnych z nieprawidłowym wynikiem testu przesiewowego – doustne obciążenie 75 g glukozy na czczo

Podczas pierwszej wizyty dokonuje się pomiaru poziomu cukru. Prawidłowe wyniki na czczo powinny wynosić:

60 – 100 mg% (3,36 – 5,6 mmol/l)- wynik prawidłowy

101 – 125 mg % (5,61 – 7,0 mmol/l) – nieprawidłowa tolerancja glukozy

powyżej 126 mg% (powyżej 7,01 mmol/l) – cukrzyca ciążowa

Prawidłowe wyniki po posiłku:

1 godzina po posiłku – 120 – 140 mg% (6,7 – 7,8 mmol/l)

2 godziny po posiłku – 100 – 120 mg% (5,6 – 6,7 mmol/l)

Stwierdzenie poziomu cukru powyżej 200 mg% w dowolnej porze dnia, niezależnie od czasu ostatniego posiłku, obliguje do zdiagnozowania cukrzycy.

Powyższe wyniki dotyczą również nieciężarnych.
Test przesiewowy doustnego obciążenia 50 g glukozy wykonuje się w 24 – 28 tygodniu ciąży. Nie wymaga bycia na czczo. Po wypiciu glukozy należy odczekać godzinę, należy w tym czasie siedzieć, nie wolno nawet spacerować po korytarzu (ponieważ powoduje to spalanie glukozy i fałszowanie wyniku!!). Krew pobiera się po godzinie – wyniki:

glukoza poniżej 140 mg% (poniżej 7,8 mmol/l)- wynik prawidłowy

glukoza na poziomie 141 – 199 mg% (7,81 – 11,0 mmol/l)- wynik nieprawidłowy, wymaga dalszej diagnostyki (wykonuje się test obciążeniem 75 g glukozy)

glukoza powyżej 200 mg% (powyżej 11,1 mmol/l) – rozpoznanie cukrzycy ciążowej – skierowanie do diabetologa

 

Test diagnostyczny doustnym obciążeniem 75 g glukozy wykonuje się w 32 tygodniu ciąży (po 4 tygodniach od testu przesiewowego) na czczo ( po 8 – 14 godzinnej przerwie w posiłkach). Na 3 dni przed wykonaniem dieta nie powinna być ograniczana, można jeść wszystko (przy ograniczaniu diety wynik będzie nieważny).

Przebieg testu:

• pobranie krwi na czczo


• należy wypić 300 ml płynu zawierającego 75 g glukozy w ciągu 5 minut


• pobranie krwi po 1 i po 2 godzinach od wypicia roztworu

Cukrzycę ciężarnych stwierdza się, gdy w teście diagnostycznym:

• glikemia na czczo wyniesie powyżej 100 mg% (5,6 mmol/l)


• glikemia po 1 godzinie od obciążenia wyniesie powyżej 180 mg% (10,02 mmol/l)


• glikemia po 2 godzinach od obciążenia wyniesie powyżej 140 mg% (7,8 mmol/l)

Wartości poniżej wskazanych oznaczają, iż nie stwierdza się cukrzycy ciążowej.

Dlaczego cukrzyca ciężarnych jest taka groźna?

• cukrzyca powoduje wzrost występowania wad rozwojowych u dzieci


• przyczynia się do większego odsetka poronień


• powoduje zakażenia dróg moczowych i nerek u matki


• może przyczynić się do stałego pogorszenia wzroku matki


• może spowodować stan przedrzucawkowy oraz rzucawkę u matki – jest to stan zagrożenia życia matki i dziecka (stan przedrzucawkowy objawia się wysokim ciśnieniem krwi – powyżej 160/100 mmHg wraz z zaburzeniami widzenia, zaburzeniami słuchu i drganiem drobnych mięśni; rzucawca przypomina wyglądem atak padaczki)

Inne komplikacje cukrzycy ciężarnych

• wielowodzie


• trudność w odbyciu porodu (masa dziecka powyżej 4000 g to problem przy porodzie drogami natury)


• możliwość krwotoku poporodowego


• częstsze przypadki gestozy (zatrucia ciążowego)


• porody przedwczesne (w 20 – 60%)


• porody przez cięcie cesarskie (ok. 60%)


• zespół zaburzeń oddychania u dziecka


• zbyt niski poziom cukru u dziecka (jako odpowiedź na zbyt wysoki cukier u matki)


• hiperbilirubinemia – powodująca nasiloną żółtaczkę noworodka


• wady wrodzone w 10% 0 wady serca, nerek, układu nerwowego


• zbyt duża masa urodzeniowa – powyżej 4000 g

Najlepszym sposobem na uniknięcie cukrzycy ciążowej jest unikanie tych czynników ryzyka, na które można mieć wpływ. A gdy wykryją u Ciebie cukrzycę ciężarnych:

- koniecznie dopilnuj wizyt u diabetologa i stosuj się do jego wskazówek

- mierz swój cukier i pamiętaj o tym, aby dopilnować jego prawidłowych poziomów

średni dobowy poziom cukru powinien wynosić 90 mg%

ryzyko wad rozwojowych u dziecka wzrasta przy średniej glikemii większej od 140 mg%

zwiększone ryzyko poronienia lub porodu przedwczesnego wzrasta przy średniej większej od 180 mg%

- dopilnuj prawidłowej diety cukrzycowej – diabetolog nauczy Cię obliczania wymienników węglowodanowych i komponowania prawidłowej diety

- jeżeli musisz wstrzykiwać sobie insulinę – pilnuj godzin i techniki wykonywanych wstrzyknięć

Pamiętaj, że Twoja ciąża wcale nie musi zakończyć się niepowodzeniem! Tylko od Ciebie zależy, jak będzie ona przebiegać i jak zdrowe urodzi się Twoje dziecko.

 

UWAGA DIETA CUKRZYCOWA!!

Osoby zainteresowane poznawaniem diety cukrzycowej zapraszam do zajrzenia w poniższe linki:

Badania dotyczące obciążenia glukozą
Dieta cukrzycowa

Wpis: Polska Położna w UK

Konflikt serologiczny

Konflikt serologiczny to choroba, która zdarza się gdy matka o grupie krwi z czynnikiem Rh(-) rodzi dziecko o grupie krwi z czynnikiem Rh(+) odziedziczonym po ojcu, który ma również czynnik Rh(+). Konflikt pojawia się w momencie, gdy niewielka ilość krwi dziecka dostaje się do krwioobiegu matki (najczęściej podczas porodu). Organizm matki wytwarza automatycznie przeciwciała IgG (których obecność można wykryć przez pobranie krwi na odczyn Coombsa), a te przeciwciała mogą przeniknąć przez łożysko do krwi płodu i niszczyć jego erytrocyty.

Pierwsza ciąża z konfliktem serologicznym zazwyczaj nie ma komplikacji (chyba, że do wytworzenia przeciwciał dochodzi jeszcze w czasie ciąży z powodu wypadku, inwazyjnego badania lub innego zdarzenia, które wymiesza krew dziecka z krwią matki). Każda kolejna ciąża z dzieckiem z czynnikiem Rh(+) może już powodować głęboką anemię hamującą rozwój płodu, ciężką żółtaczkę hemolityczną lub uogólniony obrzęk płodu (ponieważ raz wytworzone przeciwciała IgG utrzymują się przez wiele lat).

Do wytworzenia przeciwciał (immunizacji) w krwi matki dochodzi w wyniku:

• poronienia


• ciąży pozamacicznej


• ręcznego wydobycia łożyska podczas porodu


• cięcia cesarskiego


• porodów zabiegowych z użyciem kleszczy położniczych


• inwazyjnej diagnostyki płodu (np. po pobraniu krwi płodu)


• przetoczenia krwi niezgodnej grupowo


• hemoterapii (leczenie zastrzykami domięśniowymi z krwi)


• szczepienia ludzką surowicą


• zaśniadu groniastego (specyficzna choroba łożyska)


• amniopunkcji


• biopsji kosmówki


• odklejenia łożyska


• łożyska przodującego z krwawieniem


• tępego urazu brzucha ciężarnej


• wewnątrzmacicznego obumarcia płodu

Diagnostyka konfliktu serologicznego

1. przeprowadzenie wywiadu dotyczącego przebytych ciąż, porodów i sytuacji mogących spowodować wytworzenie przeciwciał IgG


2. oznaczenie grupy krwi rodziców


3. ustalenie stopnia immunizacji matki (odczyn Coombsa)

Każda ciężarna przed 12 tygodniem ciąży powinna mieć oznaczony poziom przeciwciał przeciwerytrocytarnych powodujących konflikt serologiczny, a także oznaczoną grupę krwi i czynnik Rh.

Kobiety z Rh(-) powinny mieć wykonane to badanie ponownie w 28 tygodniu ciąży.

Badanie na odczyn Coombsa wykonuje się u kobiet z Rh(-) w 28, 32 oraz 36 tygodniu ciąży.

W przypadku podejrzenia wystąpienia konfliktu serologicznego i anemizacji płodu, wykonuje się ciężarnej USG co 2-3 tygodnie, a w wyjątkowych przypadkach wykonuje się amniopunkcję (pobranie wód płodowych) w 18-28 tygodniu ciąży oraz pobranie krwi z pępowiny płodu. Badania te mają na celu obserwację stanu i prawidłowego rozwoju dziecka.

W celu zapobiegania konfliktowi serologicznemu, każdej kobiecie Rh(-) u której istnieje podejrzenie o immunizację (wytworzenie przeciwciał IgG przeciw erytrocytom dziecka Rh(+)) podaje się immunoglobulinę anty-D we wstrzyknięciu domięśniowym w odpowiedniej dawce, nie później niż 72 godziny po porodzie, lub innym zdarzeniu mogącym wywołać immunizację matki.

Źródło: Porady Położnej
Wpis: Polska Położna - Polska Przychodnia

Wpis: Polska Położna w UK

Badania lekarskie dla kierowców w Manchesterze - Prawo jazdy DVLA D4

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Dzieci karmione piersią mają zdrowsze oskrzela i płuca

O zaletach karmienia piersią wiadomo bardzo dużo, ale nauka odkrywa coraz to nowe korzyści.

W lutowym numerze „American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine” ukazało się doniesienie dr. Cristiana M. Dogaru i wsp. z Instytutu Me...

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester

Kawa, kofeina i ryzyko depresji wśród kobiet

Kawa, kofeina i ryzyko depresji wśród kobiet

Dr Michel Lucas i wsp. ze słynnej Harvard School of Public Health badali, czy istnieje zależność między piciem kawy a depresją. W prospektywnym badaniu wzięło udział 50 739 kobiet bez objawów depresji.

W ciągu 10-letniej obserwacji odnotowano 2607 incydentów depresji w tej grupie. Wskaźnik zagrożenia depresją był mniejszy o 15% u kobiet, które piły 2-3 filiżanki kawy i mniejszy o 20% u kobiet, które piły 4 filiżanki kawy.

Autorzy stwierdzają, że ryzyko depresji maleje wraz ze wzrostem ilości spożywanej kawy, jednak postulują potrzebę dalszych badań, które dokładniej ustalą czy picie kawy może być uznane za specyficzną formę profilaktyki depresji.

Poszukując ewentualnych mechanizmów zaobserwowanego przez M. Lucasa i wsp., warto pamiętać, że kofeina (1,3,7-metyloksantyna) łatwo przekracza barierę krew-mózg. Działa przez receptory adenozynowe z uwagi na podobieństwo strukturalne do adenozyny. Istnieje wiele klas receptorów adenozynowych, ich największe skupisko jest w jądrach podstawnych mózgu, a więc obszarze pełniącym ważną funkcję w kontroli zachowania.

Źródło: http://archinte. ama-assn.org/cgi/content/ full/171/17/1571
Wpis: Polski Prywatny Gabinet Lekarski w Szkocji - Gabinet Lekarski Glasgow

 

telefonicznie:
07955 280 690

infolinia:
0844 209 2149

emailem:
GLG

 

http://www.GabinetLekarski.co.uk

Objawy fizjologiczne i chorobowe w ciąży – jak je rozróżnić

Jak rozróżniać fizjologiczne i chorobowe objawy podczas ciąży

Ciąża nie jest chorobą, ale wiadomo że nie wszystkie zmiany w ciąży są fizjologiczne. Czasem te naturalne zmiany mogą przybrać ogromne nasilenie, lub nagle mogą pojawić się zupełnie inne niepokojące symptomy.

Typowe objawy, które są związane z charakterystycznymi zmianami organizmu kobiety ciężarnej, to:

• wymioty


• nudności


• zgaga


• zaparcia


• częste oddawanie moczu


• hemoroidy (żylaki odbytu)


• żylaki kończyn dolnych


• skurcze łydek


• upławy


• bóle krzyża

Wszystkie te objawy, które w umiarkowanym nasileniu są zdarzają się u większości kobiet w ciąży, nie są niczym niepokojącym. Można sobie poradzić z nimi domowymi sposobami, jeśli nie masz pomysłu jak im zaradzić – zapytaj swoją położną.

Pamiętaj o zgłaszaniu wszelkich wątpliwości swojemu ginekologowi, a jeżeli którykolwiek z tych objawów się nasili – natychmiast pędź do niego po pomoc. Sytuacje nasilenia wcześniejszych fizjologicznych objawów, w których konieczna jest pomoc lekarza to:

• Wymioty niepohamowane – gdy niemożliwe staje się jedzenie, a wymioty pojawiają się wielokrotnie w ciągu dnia


• Żylaki na całych nogach, widocznie duże, powodujące obrzęk lub bolesność nóg


• Hemoroidy bolesne, powodujące krwawienia


• Silne upławy, śluz w kolorze żółtym, zielonym, często rzadkie lub gęste, tzw. „serowate”, o nieprzyjemnym zapachu


• Częste i bolesne skurcze łydek połączone z ciągłym uczuciem senności, dużym łaknieniem, świądem skóry

Inną grupą objawów, które powinny Cię skierować od razu do lekarza są:

• gwałtowne, wzmożone ruchy Twoich kończyn, drgawki


• wybroczyny na skórze


• szybko narastające obrzęki


• silne bóle głowy


• mroczki lub błyski przed oczami oraz wszelkie inne zaburzenia widzenia


• nagła duszność


• bolesne skurcze macicy przed terminem porodu


• sinica kończyn i twarzy


• skąpomocz (poniżej 500 ml / dobę)


• krwawienie z dróg rodnych


• stwardnienie macicy – jak kamień


• nagły wypływ płynu z pochwy – przed terminem porodu


• brak odczuwania ruchów dziecka (mniej niż 3 w ciągu doby lub wcale)

Odczuwanie tych doznań świadczy o nagłym pogorszeniu się Twojego stanu, o rozpoczęciu choroby, lub jest wyraźnym wskaźnikiem zagrożenia życia Twojego lub dziecka. Nie wolno ich bagatelizować!

Źródło: Porady Położnej
Wpis: Polska Położna

Wpis: Polska Położna w UK

Oporne nadciśnienie tętnicze

Częstość występowania opornego nadciśnienia tętniczego

Polski Laryngolog - Polska Przychodnia Manchester